«محمدامین همدانی» سینماگر و تهیه کننده انیمیشن در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس ضمن بیان دلایل افول جشنواره فیلم کودک و نوجوان، با انتقاد از رویکرد متولیان سینمای کودک بویژه بنیاد فارابی اظهار داشت: واقعیت این است که توجه مسئولان به سینمای کودک بسیار اندک است، در حالی که ما درباره ابزاری استراتژیک صحبت می‌کنیم. امروز در سینمای ایران، فیلم‌های زرد و کمدی بیشترین فروش را دارند؛ هرچند در جشنواره‌ها جایگاهی ندارند. از سوی دیگر، برخی فیلم‌های جشنواره‌ای در خارج جوایزی می‌گیرند اما چندان مورد توجه سیاست‌های داخلی قرار نمی‌گیرند.
وی افزود: نکته جالب اینجاست که انیمیشن‌ها، اغلب بدون بودجه‌های حاکمیتی ساخته می‌شوند، اما در قالبی کودکانه و امیدبخش، همان مفاهیم و پیام‌هایی را منتقل می‌کنند که نظام فرهنگی نیازمند آن‌هاست. این آثار حتی می‌توانند پرمخاطب و پرفروش هم باشند. با این وجود، باز هم شاهد کم‌توجهی به آن‌ها هستیم.
او ادامه داد: به نظر می‌رسد سیاست‌های حمایتی فارابی و دیگر مجموعه‌های مشابه بیشتر به سمت پروژه‌هایی می‌رود که قیل و قال بیشتری داشته باشند. در این میان، سینمای کودک جایگاه ضعیف‌تری دارد؛ چرا که بازیگرانش شناخته‌شده نیستند، کارگردانان و تهیه‌کنندگانش در میان مردم محبوبیت چندانی ندارند و عملاً قدرتی برای مطالبه حمایت ندارند.
داور «سی و ششمین دوره جشنواره فیلم کودک و نوجوان» همچنین در مورد جشنواره فیلم کودک و نوجوان متذکر شد: مهم‌ترین موضوع حفظ هویت جشنواره فیلم کودک و نوجوان است. فیلم‌هایی که توانسته‌اند اصالت، خلاقیت و ارتباط واقعی با مخاطب کودک برقرار کنند، همواره مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ حتی اگر از نظر فنی ضعف‌هایی داشته‌اند. برعکس، آثاری که تکنیک بالایی داشتند اما محتوای ضعیفی ارائه کردند، نتوانستند موفق شوند. توصیه من به فیلم‌سازان این است که گاهی حتی یک فیلم ساده مدرسه‌ای، اگر محتوای خوب و خلاقانه‌ای داشته باشد، می‌تواند برنده جایزه شود و توجه‌ها را جلب کند. زیرا دنیای کودک فقط در تکنیک و فناوری خلاصه نشده و مهم‌ترین معیار، توانایی برقراری ارتباط مؤثر با مخاطب است.
تهیه کننده انیمیشن «پسر دلفینی» با اشاره به ظرفیت های سینمای انیمیشن بیان کرد: انیمیشن مدیوم بسیار مناسب‌تری برای کودک است، چرا که با عنصر خیال ترکیب می‌شود و کودکان ذاتاً خیال‌پرداز هستند. به همین دلیل انیمیشن در بازار بین‌المللی مسیر خود را پیدا کرده و توانسته است موفقیت‌هایی کسب کند.
وی افزود: چیزی که سینمای ایران سال‌هاست آرزوی آن را دارد. انیمیشن اما با انعطاف بیشتر و ظرفیت‌های ذاتی خود می‌تواند راحت‌تر به این موفقیت‌ها دست یابد؛ چنان‌که تجربه‌های پیشین نیز نشان داده‌اند که انیمیشن ایرانی توانسته در عرصه جهانی افتخارآفرینی کند.
همدانی در پاسخ به این پرسش که آیا می پذیرید شرایط ساخت انیمیشن برای همه سینماگران علاقه مند فراهم نیست و ظرفیت های فعلی نمی تواند پاسخگوی نیاز مخاطب باشد؟ بیان کرد: بله، قطعاً. تولید انیمیشن در کشور به لحاظ کمی بسیار محدود است و نمی‌تواند پاسخگوی نیاز مخاطبان باشد. اگر بخواهیم به سیاست‌گذاری درست برسیم، باید حداقل ده برابر تولیدات فعلی را افزایش دهیم. این تنها راهی است که می‌توان از طریق آن جهت‌دهی فرهنگی را کنترل کرد.
وی افزود: همان‌طور که درباره انیمیشن ژاپن گفته می‌شود، هر جا آن را ببینید، هویت بصری و فرهنگی‌اش را می‌شناسید، ما هم آرزو داریم که انیمیشن ایرانی چنین ویژگی‌ای پیدا کند؛ چه در سطح بین‌المللی و چه برای مخاطب داخلی. اما رسیدن به این نقطه نیازمند استمرار تولید و تعدد آثار است. وقتی تعداد تولیدها کم باشد و اغلب توسط افراد یا گروه‌هایی با هزینه‌های شخصی ساخته شوند، طبیعی است که سیاست‌گذاری کلان به نتیجه نخواهد رسید.
این سینماگر همچنین با اشاره به عوامل تاثیر گذار بر بخش بین الملل جشنواره فیلم کودک و نوجوان تصریح کرد: دلیل اصلی اینکه بخش بین الملل جشنواره فیلم کودک مورد توجه سینماگران خارجی قرار نمی گیرد این است که فیلم‌سازان، مخصوصاً برای نمایش نخست و پریمیر، جشنواره‌ای را انتخاب می‌کنند که برایشان ارزش افزوده ایجاد کند. جشنواره کودک ما باید تعامل جدی‌تری با سایر بازارها و جشنواره‌های خارجی داشته باشد.
«محمد امین همدانی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: در جشنواره‌های بزرگ دنیا، غرفه‌ها و استندهایی برای معرفی برنامه‌های آینده وجود دارد. همین باعث می‌شود فیلم‌ساز قانع شود که پریمیر منطقه‌ای خود را صرف آن جشنواره کند. در حالی که صرفاً انتشار فراخوان برای جذب فیلم‌سازان خارجی کافی نیست. در این بازار پررقابت، باید بازاریابی فعالانه و مستمر داشته باشیم.
ارسال نظر